NOWE DAWNEGO WCIELENIA

Od kiedy nam zamknęli Redakcję  – dawną Kawiarnię BWA (skandal!), co tydzień spotykamy się w innym miejscu. Po Dobrej Karmie przyszedł wreszcie czas na Sienkiewicza 27. Lubię tę ulicę, tak jak Plebiscytową, choć ta druga ma w sobie jeszcze jakąś pociągającą niedoskonałość, chropowatość, której na Sienkiewicza brak. Za to jest tutaj nieprawdopodobny wręcz spokój i może stąd się bierze urok tego miejsca, a może z ukwieconych latem balkonów, a może to ten szczególny klimat całej południowej dzielnicy Katowic? 
Numer 27 to dobry adres. Na pewno będę chciała napisać o nim więcej, dziś wspomnę tylko, że ma w sobie coś z wrocławskiej Literatki, z której wzięła się nazwa tego bloga. Że to knajpa literatów, czuć w powietrzu. Spoglądają z portretów na ceglanych ścianach i z grzbietów książek, których tu wszędzie pełno. Są maszyny do pisania, teatralne krzesła i stare okrągłe drewniane stoły – moje marzenie, a do tego karmią nadzwyczaj dobrze – taką na przykład tartą szpinakową i ciastem czekoladowym z Good Cake. 
I nie mieli dziś wyjścia – upcyklingowali z nami, im bliżej do festiwalowych dwóch tygodni, tym głośniejsze burze mózgów. Wszystko tak pięknie zaczyna nabierać kształtów, absorbując nas coraz bardziej. 
Właściwie teraz dopiero naprawdę się zaczyna. 

 

Cały świat mówi od wczoraj o nowym Papieżu. 
Franciszek bez ściemy, bez aksamitnych pelerynek i czerwonych pantofli, mnie ujmuje skromnością, tak widziałabym cały Kościół. Słuchając wczoraj, jak wspominał swojego Poprzednika, dotarło nagle do mnie, że nasz Papież coraz bardziej przechodzi do historii, coraz Go mniej, coraz więcej Nowego.