Na targu – czego tylko dusza zapragnie. Więc gotuję. Od wczoraj bez przerwy. Jedzenie
na pocieszenie. Taką restaurację otworzę. Dla poranionych,
potłuczonych, zagubionych i niespokojnych. Z pytaniami w głowie, z
tęsknotą w sercu. Albo dla tych ze zwykłą chandrą bez powodu.
Terapeutyczna moc smaków, kolorów, zapachów i wspólnego gotowania. Hmmm,
podoba mi się ta myśl.
Aaaaaaaaaaaaaaaa jami jami jami ....cudowności kulinarna mistrzyni smaków
OdpowiedzUsuńEEEEE tam zaraz Mistrzyni:)
OdpowiedzUsuńBardzo podoba mi się pomysł na nazwę restauracji i sam pomysł jej otworzenia :-)) To ciężki biznes, ale myślę, że jeśli się to kocha przynosi dużo satysfakcji. Proponuję zacząć marzyć intensywnie :-)) Na pewno jednego stałego klienta już masz - w mojej osobie bo uwielbiam wszystko co wychodzi spod Twojego noża :-))
OdpowiedzUsuńDziękuję:)
OdpowiedzUsuń